КУМИТАИ ИҶРОИЯИ ҲИЗБИ
ХАЛҚИИ ДЕМОКРАТИИ ТОҶИКИСТОН ДАР ШАҲРИ ДУШАНБЕ

Бегоҳии рӯзи 12 майи соли ҷорӣ бо ташаббуси Раиси Маҷлиси Миллӣ ва Маҷлиси Олии Ҷумҳурии Тоҷикистон, раиси шаҳри Душанбе, муҳтарам Рустами Эмомалӣ дар зери сиёсати ғамхоронаи Пешвои миллат, муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон ба мардуми аз офати табиӣ зарардидаи шаҳри Кӯлоб 20 мошини пурбор аз кумакҳои хайриявӣ иборат аз 40 тонна орд, 40 тонна пиёз, 40 тонна картошка, 20 тонна биринҷ, 20 тонна шакар, 20 тонна равған, 1 тонна гӯшт, 5 ҳазор м2 шифер, 200 куб тахта, 1 тонна мех, 20 тонна арматура, 100 тонна семент, 1200 дона кӯрпаву болишт расонида шуд.

Мардуми шарифи шаҳри Кӯлоб аз ин иқдоми раиси шаҳри Душанбе миннатдории худро изҳор намуданд.

Санаи 13 майи соли ҷорӣ байни Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ — Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон ва Президенти Ҷумҳурии Қазоқистон муҳтарам Қосим-Жомарт Токаев суҳбати телефонӣ доир гардид.

Дар оғози суҳбат ҷонибҳо ба муносибати  фарорасии Иди мубораки Фитр мубодилаи табрикоти гарм намуда,  ба мардумони ду кишвар некӯаҳволӣ ва сулҳу шукуфоӣ орзу карданд.

Дар рафти суҳбат ҷонибҳо ҳамчунин аҳаммияти мулоқоти қарибулвуқӯи сатҳи олиро ба манзури густариши самарабахши минбаъдаи тамоми маҷмӯи муносибатҳои дӯстӣ ва ҳамкориҳои миёни Тоҷикистону Қазоқистон таъкид намуданд.

Изҳори боварӣ карда шуд, ки бо саъйю талошҳои муштарак ҳамкории самараноки миёни ду кишвар дар оянда низ идома хоҳад ёфт.

Ҷонибҳо инчунин баъзе ҷанбаҳои масъалаҳои байнлмилалӣ ва минтақавиро мавриди муҳокима қарор доданд.

Санаи 13 майи соли ҷорӣ Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ — Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон бо Президенти Ҷумҳурии Ӯзбекистон муҳтарам Шавкат Мирзиёев суҳбати телефонӣ доир намуданд.

Дар ҷараёни суҳбат роҳбарони ду давлат дар фазои дӯстӣ ба муносибати фарорасии иди мубораки Фитр бо таманниёти некӯаҳволӣ, сулҳу субот ва шукуфоӣ унвонии мардумони Тоҷикистон ва Ӯзбекистон мубодилаи табрикоти самимӣ намуданд.

Муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон ва муҳтарам Шавкат Мирзиёев бо изҳори қаноатманди раванди рушди босуръати муносибатҳои ҳусни ҳамҷавории дӯстӣ ва ҳамкориҳои гуногунҷанбаи Тоҷикистону Ӯзбекистонро дар сиғаи шарикии стратегӣ таъкид карданд.

Дар ин зимн ҷонибҳо ҷиҳати боз ҳам ғанитар гардидани онҳо бо мазмуну мӯҳтавои нави амалӣ дар натиҷаи музокироти сатҳи олӣ, ки баргузориашон дар ояндаи наздик ба нақша гирифта шудааст, изҳори итминон намуданд.

Дар рафти суҳбат ҳамчунин масъалаҳои алоҳидаи мубрами минтақавӣ ва байналмилалии мавриди таваҷҷуҳи тарафайн муҳокима гардиданд.

Додани фитри рӯза, дигар хайроту садақот ва анҷом додани амалҳои хайру савоб дар ҳаққи ятимону маъюбон ва оилаҳои камбизоату эҳтиёҷманд аз ҷумлаи вазифаҳои инсонӣ ва қарзи имонии ҳар як шахси муъмину савобҷӯй мебошад. Ин нуктаро Президенти мамлакат, Пешвои миллат муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон дар Паёми шодбошии хеш ба муносибати иди саиди Фитр изҳор доштанд.

Сарвари давлат илова намуданд, ки дар ояти шастуми сураи «Тавба»-и Қуръони маҷид Худованд мефармояд: – «Ҷуз ин нест, ки садақаҳо барои фақирон ва мискинон ва омилони садақот ва онон, ки дилҳояшон улфат дода мешавад… ва барои мусофирон аст».

Шўрои уламои Ҷумҳурии Тоҷикистон дар арафаи фарорасии иди саиди Рамазон дар хитоб ба мардуми шарифи кишвар иброз медорад, ки инсони мусалмон саъй мекунад, то дар ин рўзҳо бештар ба фақирон ва ниёзмандон дасти кумак дароз намуда, садақоти бештаре анҷом диҳад ва ашки ятимонро пок карда, ба онон некӣ намояд.

«Анҷом додани чунин аъмоли нек дар байни мардум меҳру муҳаббат ва ваҳдату ҳамбастагиро боз ҳам қувват мебахшад. Аз Анас (р) ривоят аст, ки Пайғамбар (с) фармудаанд: «Ҳар касе ҳоҷати як фард аз уммати маро бароварад ва мақсади ў шод кардани вай бошад, маро шод кардааст, ҳар касе маро шод  кунад, Худовандро шод кардааст ва ҳар касе Худовандро шод кунад, Худованд ўро вориди биҳишт мекунад». (Ривояти Байҳақӣ).

Мавриди зикр аст, ки эҳсону некӣ аз ҳар навъе, ки бошад, амалест, ки Худовандро хушнуд мегардонад. Хусусан кумак ва дастгирии ятимону ниёзмандон ва беморону дармондагон дар рўзҳои ид боиси аҷру савоби бешумор мегардад.

Бо назардошти ин, соҳибкоруну шахсони саховатпеша ва хайрхоҳро мебояд бо анҷом додани амалҳои хайру савоб нисбат ба ятимону эҳтиёҷмандон, бахусус дасти ёрӣ дароз намудан ба осебдидагони офатҳои табиии рӯзҳои охир аз ин тоифа дастгирӣ намоянд. Амали неки онҳо дар ин рӯзҳои барои онҳо душвор ба маврид ва пурсавоб арзёбӣ мегардад.